Η ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Μια φορά κι έναν καιρό, ένας πλούσιος άνθρωπος παρακάλεσε ένα δάσκαλο του Ζεν, να γράψει κάτι το οποίο θα ενθάρρυνε την ευημερία της οικογένειάς του για τα ερχόμενα χρόνια, κάτι που η οικογένεια θα το κρατούσε με στοργή και αγάπη για γενιές ολόκληρες.

Κι ο δάσκαλος έγραψε πάνω σ’ ένα μεγάλο κομμάτι χαρτί :

«Ο πατέρας πεθαίνει, ο γιος πεθαίνει, ο εγγονός πεθαίνει.»

Ο πλούσιος θύμωσε, όταν είδε αυτό που έγραψε ο δάσκαλος. «Σου ζήτησα να γράψεις κάτι που θα έφερνε ευτυχία και ευημερία στην οικογένειά μου. Γιατί μας δίνεις κάτι τόσο καταθλιπτικό ;»

Κι ο δάσκαλος απάντησε: «Αν πέθαινε ο γιος σου πριν από σένα, αυτό θα προκαλούσε ανυπόφορη θλίψη στην οικογένειά σου. Αν ο εγγονός σου πέθαινε πριν από το γιο σου, κι αυτό επίσης θα προκαλούσε μεγάλη λύπη. Αν όμως η οικογένειά σου εξαφανίζεται, γενιά με γενιά, με τη σειρά που σου έχω περιγράψει, αυτό θα είναι η φυσική πορεία της ζωής. Αυτή είναι η πραγματική ευτυχία και ευημερία.»

Έχετε ποτέ αναλογιστεί πόση ομορφιά, δύναμη και προοπτική δίνουν στην καθημερινότητά μας οι αγαπημένοι μας; Κι όμως, υπάρχουν φορές που τους θεωρούμε δεδομένους, παντοτινούς, αιώνια αμετακίνητους, λες και είναι αθάνατοι αυτοί κι εμείς. Και με βάση αυτό το δεδομένο, χάνουμε το καλύτερο. Χάνουμε την ευωδιά της ύπαρξής τους στη ζωή μας. Ξεχνάμε ότι αυτή η ύπαρξη δεν θα διαρκέσει για πάντα. Κι έτσι, αρχίζουμε να ασχολιόμαστε με τα ψεγάδια τους, ή να αδιαφορούμε γι΄ αυτούς, γιατί μας απασχολούν άλλα πράγματα που κρίνουμε ότι για τη συγκεκριμένη στιγμή έχουν προτεραιότητα.

Το μεγαλύτερο δώρο που μας χαρίζει η ζωή είναι ο εαυτός της.

Ας μην σπαταλούμε το χρόνο μας  μόνο στα καθημερινά πράγματα.

 Η ουσία είναι οι άνθρωποι που είναι δίπλα μας.

Αυτοί είναι το καταφύγιό μας.. Ας τους απολαύσουμε..