Όταν το «εγώ» κυριαρχεί

 

Όλοι γνωρίζουμε ότι το παρελθόν αποτελεί ιστορία. Όμως υπάρχουν άνθρωποι που ακόμη προσπαθούν να αλλάξουν τα όσα έχουν παρέλθει. Το τίμημα; Βαρύ.. Αρρωσταίνουν, επειδή τα πράγματα έγιναν διαφορετικά απ’ ό,τι ήθελαν.

Κάποιοι λένε:

«Να μπορούσα να γυρίσω το χρόνο, θα έκανα διαφορετικές επιλογές. Τώρα, δεν θέλω να κάνω τίποτα. αρνούμαι»

«Εγώ τα παρατάω»

«Εγώ δεν είμαι καλά»

«Εγώ δεν θέλω να συνεχίσω»

«Εγώ θέλω να πορεύομαι με το παρελθόν μου»

Όταν το «εγώ» κυριαρχεί, τότε αυξάνουμε τις πιθανότητες να δημιουργούμε αρνητικά συναισθήματα και να μη χαιρόμαστε τα απλά καθημερινά πράγματα που μας χαρίζει η ζωή.

Προσπαθούμε μάταια να αλλάξουμε συγκεκριμένα πράγματα ή συνθήκες, που δεν αλλάζουν.

Έτσι μας κατακλύζει το άγχος.

Οι γρήγοροι ρυθμοί, η πίεση, οι συμπεριφορές των άλλων ανθρώπων που μας περιβάλλουν, μας προκαλούν συνεχόμενη ένταση και νιώθουμε ότι πρέπει να τα έχουμε όλα υπό έλεγχο.

 

Δεν είμαστε παντοδύναμοι.
Δεν μπορούμε να τα ελέγχουμε όλα.
Μπορούμε όμως να επιλέξουμε μια ζωή χωρίς άγχος.

 

Γι’ αυτό, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να ελέγξουμε τον εαυτό και τις αντιδράσεις μας.

 

Πού θα εστιάσουμε;
Στα προβλήματα που μας δημιουργούν άγχος
ή στη λύση τους;

 

Άρα, μπορούμε να αλλάξουμε τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τις αγχωτικές καταστάσεις με το να κάνουμε τον εαυτό μας δυνατό, ευέλικτο και δημιουργικό.

 

Πώς θα ξεκινήσουμε;.. Υπάρχουν πολλοί τρόποι. Ένας από αυτούς είναι η συγχώρεση.

 

Η συγχώρεση είναι το καλύτερο όπλο και εργαλείο στην περίπτωση αυτή. Η συγχώρεση είναι μια πράξη καθαρά «εγωιστική» . Έχει να κάνει μ΄ εμάς προσωπικά και όχι τόσο με το άτομο που θα συγχωρήσουμε . Η συγχώρεση είναι η κοπή του συναισθηματικού «γόρδιου δεσμού» ανάμεσα σ΄ εμάς και σ ΄αυτό που δεν αλλάζει. Θέλει δύναμη, προπόνηση, προετοιμασία και αποφασιστικότητα. Η συγχώρεση μπορεί να  μας απελευθερώσει και να μας δυναμώσει σε όλα τα επίπεδα της συναισθηματικής, νοητικής και φυσικής ζωής μας.

Συγχώρεση δεν σημαίνει να πείσουμε τον εαυτό μας πως ό,τι έγινε ήταν κάτι καλό. Το πρωταρχικό ίσως, βήμα της συγχώρεσης είναι να βιώσουμε τον πόνο της κακής εμπειρίας. Η κακή αυτή ενέργεια πρέπει να απελευθερωθεί με τον ένα, ή τον άλλο τρόπο. Συγχώρεση σημαίνει να αποφασίσουμε ότι δεν θα επιτρέπουμε σε παλιές μνήμες και πληγές να μας δηλητηριάζουν με άγχος.  Είμαστε έτοιμοι και πρόθυμοι να γιατρευτούμε.

Σ ΄ένα φύλλο χαρτί μπορούμε να γράψουμε όλα εκείνα που μας θυμώνουν και μας πικραίνουν, ανθρώπους ή καταστάσεις. Θα σκίσουμε το χαρτί με αργές κινήσεις σαν μια ιεροτελεστία λύτρωσης και οριστικής διαγραφής και εξάλειψης από τη ζωή μας. Αυτός ο συμβολισμός βοηθά το υποσυνείδητο – που δεν γνωρίζει αν είναι αλήθεια ή ψέματα αυτό που κάνουμε – να λειτουργήσει συγχωρητικά, λυτρωτικά και αποτελεσματικότερα για εμάς.

 

Αλλάζουμε αυτό που μπορεί να αλλάξει

Αν  δεν μας αρέσει έτσι όπως ζούμε τη ζωή μας , τότε αρχίζουμε με μικρές αλλαγές προς την κατεύθυνση που θέλουμε εμείς! Μικρά βήματα στην αρχή. Καμία μεγάλη αλλαγή δεν έγινε μέσα σε πέντε λεπτά. Επίσης, ξεκινάμε  με μια μεγάλη αλλαγή και όχι ταυτόχρονα με πολλές, γιατί έτσι διασπάται και διασκορπίζεται η ενέργειά μας.

Για παράδειγμα, δεν μπορούμε να κάνουμε ταυτόχρονα αλλαγή σπιτιού, αλλαγή εργασίας, αλλαγή συντρόφου, αλλαγή περιοχής κατοικίας…. Κάτι τέτοιο είναι αρκετά επικίνδυνο, ειδικά όταν ήδη καταβάλλουμε  προσπάθεια στο να αλλάξουμε κάτι μικρότερο στη ζωή μας!

Φυσικά, μπορούμε να σχεδιάζουμε κάθε βράδυ τις ενέργειες που θέλουμε να κάνουμε την επόμενη ημέρα, έτσι ώστε πάντα να υπάρχει διαθέσιμος χρόνος για να περάσουμε λίγη ώρα ηρεμίας με τον εαυτό μας και τους αγαπημένους μας.

 

Αποφεύγουμε εκείνο που δεν μπορούμε να αλλάξουμε.

 

Βγάζουμε από τη ζωή σας μολυσματικές καταστάσεις, μολυσματικούς ανθρώπους, μολυσματικές συμπεριφορές. Κάνουμε φυσικό, συναισθηματικό και ουσιαστικό «ζάπινγκ» προσώπων και πραγμάτων σε όλα τα επίπεδα της καθημερινότητας. Ας το κάνουμε εκεί που μπορούμε κι εκεί που έχουμε επιλογές. Αν δεν υπάρχουν επιλογές (τις περισσότερες φορές υπάρχουν, αλλά εμείς αρνούμαστε να τις δούμε), τότε το αποδεχόμαστε.

 Ας μην ξεχνάμε…

Πάντα να είμαστε σε εγρήγορση και αφυπνισμένοι για τυχόν επιθέσεις που θα δεχτούμε από ανθρώπους ή καταστάσεις με συμπεριφορές σκληρότερες απ’ όσο αντέχουμε.

Εμείς επιτρέπουμε στους άλλους να μας συμπεριφέρονται με τον τρόπο που μας συμπεριφέρονται, από τον τρόπο που επικοινωνούμε μαζί τους.

Γι’ αυτό, ποτέ δεν είναι αργά για δράση. Η δική μας δράση έχει επιλογές :

 

Να αλλάξουμε ό,τι αλλάζει.
Να αποδεχτούμε εκείνο που δεν αλλάζει, ή
Να το αποφύγουμε.

Η επιλογή είναι δική μας