...
Η διαχείριση του θυμού

Η διαχείριση του θυμού

 

Ο θυμός είναι ένα φυσιολογικό και σημαντικό αίσθημα που μας δίνει το δικαίωμα να υπερασπιζόμαστε τον εαυτό μας και οτιδήποτε άλλο αγαπημένο και σημαντικό στη ζωή μας, να διεκδικούμε το δίκιο μας και γενικότερα να βάζουμε όρια στους άλλους για συμπεριφορές που μας ενοχλούν.

Είναι μια αντίδραση που έχουμε όλοι, ωστόσο διαφέρει στον καθένα από εμάς.

Υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να τον ελέγξουν και άλλοι που αδυνατούν να το επιτύχουν αυτό.

 

Η παρακάτω ιστορία επιβεβαιώνει πως ο θυμός είναι ένα φυσικό συναίσθημα που  δημιουργείται από την αίσθηση απειλής ή ταραχής και είναι επιφανειακός.

 

Ένας μαθητής του Ζεν ήρθε στον Μπανκέϊ και του είπε: “∆άσκαλε, έχω ανεξέλεγκτο θυμό. Πώς μπορώ να τον γιατρέψω;”

“∆είξε μου αυτόν τον θυμό,” τού είπε ο Μπανκέϊ. “Ακούγεται συναρπαστικός.” “∆εν τον έχω αυτή τη στιγμή,” είπε ο μαθητής, “κι έτσι δεν μπορώ να στον δείξω.” “Τότε λοιπόν,” είπε ο Μπανκέϊ, “φέρε μου τον, όταν τον έχεις.”

“Μα όταν τον έχω, δεν μπορώ να στον φέρω,” διαμαρτυρήθηκε ο μαθητής. “Εμφανίζεται απρόσμενα, και σίγουρα θα τον χάσω, πριν στον φέρω.”

“Στην περίπτωση αυτή,” είπε ο Μπανκέϊ, “δεν μπορεί να είναι κομμάτι από την αληθινή σου φύση. Αν ήταν, θα μπορούσες να μου τον δείξεις οποιαδήποτε στιγμή. Όταν γεννήθηκες δεν τον είχες, ούτε οι γονείς σου στον έδωσαν. Άρα, θα πρέπει να σου έρχεται απ’ έξω. Προτείνω, κάθε φορά που σε πιάνει, να χτυπιέσαι μ’ ένα ξύλο, μέχρι που ο θυμός να μην αντέχει άλλο και να φύγει τρέχοντας.”

 

Ο θυμός είναι μια θάλασσα με πολλά κύματα..

Πήγαινε στη θάλασσα και παρατήρησέ την. Εκατομμύρια κύματα υπάρχουν εκεί, όμως, βαθιά στο βυθό της, η θάλασσα παραμένει ήρεμη και ήσυχη.

Η ταραχή υπάρχει μόνο στην επιφάνεια, εκεί που η θάλασσα συναντά τον εξωτερικό κόσμο, τους ανέμους.

Μέσα της όμως μένει πάντα η ίδια. Τίποτα δεν αλλάζει… ούτε ένας ελάχιστος κυματισμός.

 

Το ίδιο συμβαίνει και σε σένα. Μόνο στην επιφάνεια, εκεί που συναντάς τους άλλους, υπάρχει ταραχή, ανησυχία, θυμός, προσκόλληση, απληστία, φιληδονία.

Μόνο στην επιφάνεια, εκεί που έρχονται οι άνεμοι και σ’ αγγίζουν.

Κι αν εσύ παραμένεις στην επιφάνεια, δεν μπορείς ν’ αλλάξεις αυτό το μεταβαλλόμενο φαινόμενο. Θα παραμείνεις εκεί.

 

Πολλοί άνθρωποι προσπαθούν να το αλλάξουν εκεί, στην περιφέρεια.

Παλεύουν μ’ αυτό, προσπαθώντας να μην αφήσουν να σηκωθεί κύμα.

Και μέσα απ’ την πάλη τους, σηκώνονται ακόμα περισσότερα κύματα.

Γιατί, η μεγαλύτερη ταραχή γίνεται όταν η θάλασσα παλεύει με τον άνεμο.

Τώρα δεν βοηθάει μόνο ο άνεμος την ταραχή, αλλά και η θάλασσα… Στην επιφάνεια, θα υπάρξει τρομακτικό χάος.

 

Σε τέτοιες περιπτώσεις είτε μόνοι μας είτε με τη βοήθεια ειδικού, προσπαθούμε να αλλάξουμε τον χαρακτήρα μας .

Εμείς, όταν γεννιόμαστε, είμαστε ένα λευκό χαρτί. Ο χαρακτήρας μας διαμορφώνεται από τους γονείς, την κοινωνία, το σχολείο, τη γνώση.

Το ζήτημα λοιπόν είναι να βρίσκουμε τον τρόπο κάθε φορά να εστιάζουμε στην ηρεμία που έχουμε στο κέντρο της ύπαρξής μας.

Ίσως τελικά είναι εύκολο να ελέγχουμε το θυμό μας. Μπορούμε να τον καταπιέσουμε.

Όμως καταπιέζοντάς τον, αρχίζει να στρέφεται προς τα μέσα. Μόνο η κατεύθυνσή του αλλάζει.

Το να κινηθεί ο θυμός προς τα μέσα, είναι κακό, γιατί αυτό σημαίνει πως ολόκληρη η δομή του σώματος και του μυαλού μας θα δηλητηριαστεί απ’ αυτόν. Αν ελέγξουμε όλα τα αρνητικά συναισθήματα για πολύ καιρό, τότε δεν θα μπορέσουμε να μεταμορφωθούμε ουσιαστικά.

Το θέμα είναι πως άλλοτε είμαστε θυμωμένοι και άλλοτε όχι. Ορισμένες φορές το εκφράζουμε, άλλες όχι. Αν ο θυμός μείνει σταθερός μέσα μας, τότε θα βρίσκουμε συνέχεια δικαιολογία, για να εκραγούμε.

 

Ελέγχοντας, καταπιέζεις. Μεταμορφώνοντας, εκφράζεις.

Την επόμενη φορά που θα νοιώσεις θυμό, πήγαινε να τρέξεις γύρω απ’ το σπίτι σου εφτά φορές.

Μετά κάθισε κάτω από ένα δέντρο και παρατήρησε πού πήγε ο θυμός. ∆εν τον καταπίεσες. ∆εν τον έλεγξες, δεν τον πέταξες πάνω σε κάποιον άλλον.

Γιατί, αν τον πετάξεις πάνω σε κάποιον άλλον, δημιουργείται μια αλυσίδα -και ο άλλος είναι τόσο ασυνείδητος όσο κι εσύ. Αν τον ρίξεις πάνω σε κάποιον άλλο και ο άλλος είναι φωτισμένος άνθρωπος, δεν υπάρχει πρόβλημα.

Θα σε βοηθήσει να το ελευθερώσεις, να το πετάξεις και να καθαρίσεις.

Ο άλλος όμως είναι αδαής σαν και σένα. Αν του πετάξεις το θυμό σου, θα αντιδράσει. Θα ρίξει ακόμα περισσότερο θυμό πάνω σου, γιατί είναι τόσο καταπιεσμένος όσο κι εσύ. Και τότε αυτό γίνεται αλυσίδα. Αυτός ρίχνει σε σένα κι εσύ σ’ αυτόν και γίνεστε και οι δύο εχθροί.

 

Ο θυμός είναι απλά ένας διανοητικός εμετός. Πήρες μέσα σου κάτι χαλασμένο και ολόκληρη η ψυχική σου ύπαρξη θέλει να το αποβάλει. ∆εν υπάρχει όμως λόγος να το αποβάλεις πάνω στον άλλον. Επειδή οι άνθρωποι πετάνε τον θυμό στους άλλους, η κοινωνία τούς λέει να τον ελέγξουν.

 

Το πρώτο πράγμα λοιπόν στη μεταμόρφωση είναι το να εκφράζεις το θυμό.

Όχι όμως πάνω στον άλλο, γιατί αν τον εκφράσεις στον άλλο, τότε δεν μπορείς να τον εκφράσεις ολοκληρωτικά. Μπορείς να το κάνεις σε ένα μαξιλάρι. Ο μεταμορφωμένος θυμός γίνεται συμπόνια, γιατί η ενέργεια είναι ίδια.

 

Να θυμάσαι λοιπόν, αν καταδικάσεις ένα φυσικό φαινόμενο, αυτό γίνεται δηλητηριώδες, σε καταστρέφει.

Αν το μεταμορφώσεις, γίνεται ελιξίριο. Στη μεταμόρφωση δεν ελέγχεις ποτέ.

Απλώς, γίνεσαι πιο συνειδητός. Συμβαίνει θυμός: πρέπει να το συνειδητοποιήσεις ότι συμβαίνει θυμός. Παρατήρησέ τον!

 

Είναι καταπληκτικό πόσο ευτυχισμένοι και ελεύθεροι μπορούμε να νοιώσουμε αν επιτρέψουμε στο θυμό να εκτονωθεί. Θα νοιώσουμε σαν να έχουμε αποδεσμευτεί από ένα τεράστιο βάρος.

 

Στρατηγικές διαχείρισης θυμού:

Παρατηρώ – εντοπίζω 

Είναι σημαντικό να γνωρίζω πότε αρχίζω να θυμώνω, ποια είναι τα πρώτα σημάδια του θυμού. Όταν εντοπίσω αυτά τα σημάδια στον εαυτό μου, προσπαθώ να διακόψω τη συζήτηση, να αποχωρήσω από το συγκεκριμένο χώρο ή να καθυστερήσω να μιλήσω, ώστε να αποφύγω να ενεργήσω εν βρασμώ ψυχής.

 

Σκέφτομαι 

Χρειάζομαι χρόνο να σκεφτώ, ώστε να διαχειριστώ το θυμό μου, αλλά και να αναλογιστώ τις συνέπειες που θα υπάρξουν αν πω ή κάνω κάτι που αργότερα ίσως το μετανιώσω.

 

Κάνω διάλειμμα 

Στρέφω την προσοχή μου σε κάποια άλλη δραστηριότητα που θα με βοηθήσει να εκτονωθώ και να χαλαρώσω. πάρω χρόνο για να σκεφτώ τι ακριβώς με θύμωσε.

 

Διαπραγματεύομαι 

Νιώθω θυμό και τον εκφράζω. Μιλάω με σεβασμό και επιδιώκω ένα κλίμα ειρηνικό και πρόσφορο στο να εκφράσει ο καθένας το συναίσθημά του. Μοιράζομαι το συναίσθημα και τις σκέψεις μου με τον απέναντι.

 

Ο καθένας μπορεί να θυμώσει – αυτό είναι εύκολο.
Αλλά το να θυμώσει κανείς με το σωστό άτομο, στο σωστό βαθμό και στη σωστή στιγμή, για τη σωστή αιτία και με το σωστό τρόπο – αυτό δεν είναι εύκολο

Βρείτε αυτό που ψάχνετε γρήγορα:

Δημοφιλείς αναζητήσεις: Πανελλήνιες, Λύκειο, Προσφορές