Joseph Priestley (1733 – 1804)
O Άγγλος Χημικός Joseph Priestley γεννήθηκε στο Leeds της Αγγλίας και ήταν γόνος μιας οικογένειας Καλβινιστών. Καθώς μελετούσε για να γίνει επίσκοπος, διαπίστωσε ότι οι φιλελεύθερες ιδέες του ήταν αντίθετες με τις αρχές της εκκλησιάς, και τελικά προτίμησε να γίνει ένας απλός ιερέας σε μια μικρή εκκλησία. Την εποχή εκείνη ο Priestley δεν είχε κανένα ενδιαφέρον για τις θετικές επιστήμες και στην πραγματικότητα ποτέ δε διδάχθηκε σοβαρά τις επιστήμες αυτές.
Όλα αυτά όμως άλλαξαν όταν γνώρισε σε ένα ταξίδι του στο Λονδίνο το φημισμένο επιστήμονα της εποχής εκείνης, Benjamin Franklin. O Franklin έγινε επιστήθιος φίλος του και ξύπνησε το ενδιαφέρον του για τις θετικές επιστήμες και ειδικά για τον ηλεκτρισμό. Το 1767 (μόνο ένα έτος μετά τη συνάντησή του με τον Benjamin Franklin), ο Priestley έκανε την πρώτη ανακάλυψή του, ότι ο γραφίτης μπορεί να άγει το ηλεκτρικό ρεύμα. Αυτό ήταν μια σημαντική ανακάλυψη, διότι ο άνθρακας είναι το κύριο συστατικό των ηλεκτρικών αντιστάσεων. Το ίδιο έτος δημοσίευσε την ιστορία της ηλεκτρικής ενέργειας.
Διαπίστωσε την ύπαρξη αρκετών αερίων όπως το οξυγόνο και το διοξείδιο του άνθρακα. Μάλιστα διαπίστωσε ότι όταν διαλύει κάποιος διοξείδιο του άνθρακα (ο ίδιος το ονόμαζε «βαρύ αέριο») στο νερό, το διάλυμα που προκύπτει έχει μια ευχάριστη και χαρακτηριστική γεύση. Για τις εργασίες του αυτές πήρε επαίνους από την Γαλλική Ακαδημία Επιστημών και από τη Royal Society το 1773.
Ανέπτυξε νέες διαδικασίες και συσκευές για τη μελέτη των αερίων. Το 1774 ανακάλυψε, ανεξάρτητα από τις έρευνες του Carl Wilhelm Scheele, την ύπαρξη του οξυγόνου. Επιπλέον ανακάλυψε την ύπαρξη και άλλων αερίων, όπως η αμμωνία, το υδροχλώριο, το διοξείδιο του θείου, το μονοξείδιο του άνθρακα και το μονοξείδιο του αζώτου (αέριο γέλιου). Ασχολήθηκε επίσης με τη φωτοσύνθεση παρατηρώντας τα φυτά του κήπου του.